Page:Renert oder de Fuuss am Frack an a Ma'nsgrësst.djvu/88

- 73 -

Du foung ech un ze laachen:
Dat hëlt di Échel queesch,
Se spréngt mer riicht an d'Aen
An deet di ellenst Kreesch.

An all di aner Échlen,
Se koumen op mech lass,
An d'Gäst och, all déi Méchlen,
Se hätte mech gär zrass.

Du hunn ech dann deer Kloen
A Schniewlen iech gespuert!
Ech duecht, ech géif gegrimmelt
An da geworf duerch d'Huert.

Mä, sot ech du, dir Dammen,
Mä loosst mech dach ees schwätzen!
Ech géif jo wuel ganz gären
Um Ierdbier mech ergätzen.

An hat ech och en Zweiwel,
Ech hunn net méi Verstand:
Ech sinn en dommen Deiwel,
En aremt Fuussekand.

Du gouf dann alles frëndlech,
An d'Échlen hu gekluckst;
Di Al foung u vu Freden
Ze kräischen datt se schluckst.

Ech ouss dann du mäin Ierdbier,
A sot: O Mamm, wi sat!
Gott weess, a wat fir Ligen
Ech nach dervun alt schwat.